تاثیر هیدرولیز قلیایی و آمینولیز کردن بر فوق آبگریزی پارچه پلی استر

خواص سطح پلیمرها در برخی موارد کاربردی، دارای نقش مهمتری نسبت به خصوصیات توده کالا می باشد. بعضی از عملکردهای مواد پلیمری مانند چسبندگی، قابلیت چاپ شدن، رنگ پذیری، درخشندگی، زیست سازگاری و خواص اصطکاکی بیش از آنکه با خواص توده ماده مرتبط باشد، متأثر از خارجی ترین لایه سطحی مواد می باشد. تکنیکهای متفاوتی ارائه شده که می تواند خواص سطح خارجی ماده پلیمری را بدون تغییر خواص کلی آن ها بهبود بخشد. تاکنون استفاده از روش های متعددی مانند اکسیداسیون آندی، پوشش دهی توسط پلاسما، عملیات لیزری، پوشش دهی بخار شیمیایی، الکتروریسی و روش های سل ژل با استفاده از موادی مانند سیلان ها و فلوئوروکربن ها برای ایجاد سطوح فوق آبگریز مورد تحقیق قرار گرفته اند. در این پروژه چندین شیوه جدید بدین منظور بررسی گردیده است. به گونه ای که خود تمیز شوندگی یا اثر نیلوفرآبی ممکن است از مهمترین خصوصیات این سطوح باشد.در شبیه سازی ساختار برگ نیلوفر آبی و بوجود آوردن خاصیت خودتمیزشوندگی دو نیاز اساسی وجود دارد. 1. سطوح باید انرژی سطحی کمی داشته باشند. 2. میزان مناسبی از ناهمواری سطح باید روی آنها ایجاد شود. برای فوق آبگریز کردن پارچه پلی استری با استفاده از یک ترکیب فلوئوروکربنی انرژی سطحی الیاف به حداقل مقدار ممکن کاهش یافت. به منظور ایجاد ناهمواری سطح، روش های متفاوت و بدیع آزمایش شدند و سپس با شیوه معمول استفاده از نانوذرات سیلیکا مقایسه گردیدند. مشخص شد که تکمیل تقلیل وزن پلی استر (هیدرولیز قلیایی) با ایجاد حفره هایی در سطح الیاف که عمدتاً ناشی از ذرات tio2 می باشد، سطح را ناهموار و قابلیت دافعیت منسوج را بعد از پوشش با فیلم فلوئوروکربنی بطور موثر بهبود بخشیده است. همچنین مشخص گردید دیگر تغییرات ساختاری بوجود آمده توسط هیدرولیز قلیایی نیز در میزان فوق آبگریزی پارچه موثر می باشد. آمینولیز کردن منسوجات پلی استری نیز با ایجاد شکاف هایی در سطح الیاف، زبری مناسب را جهت ارتقاء میزان دافعیت پارچه بوجود می آورد. در نتیجه ساختار سطح منسوجات، با هیدرولیز قلیایی و آمینولیز کردن به گونه ای تغییر می کند که بدون نیاز به استفاده از نانوذرات می توان به سطوح فوق آبگریز دست یافت. مقایسه میزان آبگریزی فیلم مسطح پلی استر با پارچه های متفاوت مشخص ساخت که نوع بافت و دیگر ویژگی های ساختاری پارچه نیز در فوق آبگریز کردن کالا بسیار موثر می باشد. ناهمواری های ناشی از ساختار پارچه و زبری ایجاد شده در اثر هیدرولیز، با ایجاد زبری سطح در یک مقیاس دوگانه، می توانند فوق آبگریز بودن کالا را تحت تأثیر قرار دهند. مطالعه تغییر آرایش یافتگی زنجیرهای فلوئوروکربنی بر اثر شستشو نشان داد که کاهش دافعیت کالا در حدی نیست که خاصیت خودتمیزشوندگی پارچه با آب را تغییر دهد. همچنین میزان خودتمیزشوندگی سطوح حاصل از فوق آبگریزی بصورت کمی و کیفی بررسی گردید.